De discussie over korte broeken, slippers en andere zomerse kleding hoort bij de zomer. Geen probleem voor sommige werkgevers, maar er zijn ook genoeg organisaties die er niets van willen weten. Los van de vraag of kledingcodes niet erg uit de tijd zijn, is het natuurlijk de vraag in hoeverre werkgevers in hun recht staan.

Wat staat er in de wet?

Birgit: “In de grondwet staat dat een werkgever de grondrechten van een werknemer moet respecteren, zoals persoonlijke levenssfeer en vrijheid van meningsuiting. Daar valt kleding ook onder. Als je als werkgever met kledingvoorschriften komt, moet er dus wel een zwaarwegend belang zijn. Daarbij kun je denken aan veiligheid, gezondheid of hygiëne. Werkgevers mogen om die reden bijvoorbeeld een uniform voorschrijven. Politieagenten zijn door hun kleding herkenbaar. In een fabriek draagt iedereen een lange broek en veiligheidsschoenen.”

Wat is representatief gekleed gaan?

Werkgevers mogen daarnaast aan hun werknemers vragen om zich representatief te kleden. Daar begint de discussie eigenlijk. Want wat is representatief gekleed gaan? Birgit: “Als het maar binnen de grenzen van de redelijkheid valt. Als je als werknemer in een gescheurde spijkerbroek en afgetrapte sneakers bij het gemiddelde accountantskantoor verschijnt, levert dat waarschijnlijk wel gefronste wenkbrauwen op. Ik zou werkgevers aanraden gewoon duidelijke richtlijnen te bieden en tegelijkertijd met hun tijd mee te gaan als er geen zwaarwegend belang is.”

Mag een korte broek nou wel of niet?

Ok, maar hoe zit het dan met de korte broek? “Een werkgever mag een korte broek verbieden”, stelt Birgit. “Een rechter zal niet snel oordelen dat iemands persoonlijke levenssfeer en vrijheid van meningsuiting in het gedrang komt bij het dragen van een lange broek.” En als het nou ontzettend warm is dan? “Als het gedurende langere tijd onredelijk warm is, kan de situatie veranderen. Kijk maar naar postbodes die eind jaren ‘90 van de rechter gedaan kregen dat ze hun werk in een korte broek mochten doen.”

Het probleem lost zichzelf op

Birgit ziet grenzen overigens duidelijk verschuiven. “Kledingvoorschriften worden al jaren steeds losser. Kijk naar jouw advocaten: ik loop vaker op sneakers dan op hakken en ook mijn collega's wisselen hun pak graag af met een spijkerbroek. De tijden van mantelpakjes en dassen liggen steeds verder achter ons. Er zijn steeds minder werkgevers die zo strikt op kleding letten. Daar heeft de coronacrisis, toen iedereen in een hoody achter zijn of haar laptop zat, natuurlijk sterk aan bijgedragen. Het probleem lost zichzelf op. Gelukkig maar, het gaat niet om hoe iemand eruit ziet, maar om het werk dat hij of zij levert.”